U wordt pas erfgenaam van een overledene wanneer u uw erfgenaamschap als zodanig aanvaardt. En zijn twee manieren van aanvaarding.
Zuivere aanvaarding
Wanneer u de nalatenschap ‘zuiver' aanvaardt, bent u als erfgenaam volledig juridisch opvolger van de overledene, eventueel samen met andere erfgenamen. Daarmee bent u dus gerechtigd tot het vermogen van de overledene, maar kunt u ook (ook privé) aansprakelijk zijn voor eventuele schulden.
Zuiver aanvaarden wordt vaak met een schriftelijke verklaring bevestigd. Wees u er echter van bewust dat u ook door gedrag (per ongeluk) zuiver kunt aanvaarden, wat met het oog op de aansprakelijkheid voor schulden niet altijd gewenst is.
Zuiver aanvaarden door gedrag kan zich bijvoorbeeld voordoen wanneer u waardevolle spullen van de overledene mee naar huis neemt zonder dat u op papier vastlegt dat u ze alleen meeneemt om diefstal te voorkomen, of wanneer u een schuldeiser betaalt (begrafeniskosten mag u wel betalen zonder dat dat leidt tot zuivere aanvaarding).
Beneficiaire aanvaarding
Beneficiaire aanvaarding wil net als zuivere aanvaarding zeggen dat u de nalatenschap aanvaardt, maar met dit verschil dat u niet verder aansprakelijk bent voor schulden dan er vermogen aanwezig is in de nalatenschap. Beneficiaire aanvaarding is vooral raadzaam als er twijfel bestaat over de omvang van de schulden uit de nalatenschap.
Verwerpen van de nalatenschap
Als u de nalatenschap niet aanvaardt, wordt u geen erfgenaam, wordt u ook geacht nooit erfgenaam te zijn geweest, en bent u niet aansprakelijk voor de schulden uit de nalatenschap. Uw erfdeel valt dan toe aan anderen. Uiteraard heeft u dan ook geen rechten ten aanzien van de baten van de nalatenschap.
